Μια μακρόσυρτη σιωπή ακούω
και με σιωπή
στη μέρα αποκρίνομαι
κι αυτή
-δεν μπορείς να δεις-
αχόρταγα ρουφά τη λύπη της.
Άηχες λέξεις μου απέμειναν
κι αυτές ατόφιες καρφωμένες κηλίδες
να στάζουν σε μια στιγμή ολέθρου
χωρίς να μου ανήκουν.