Το βαθύ θεϊκό μυστήριο της ζωής
που μας παραμυθεύει ως τα πέρατα της γης
με τη δίψα του νου
και της καρδιάς τα φτερά
καθώς στέκεσαι εδώ
σε μια μεριά τ’ ουρανού
ζεις αδιάκοπα τη γέννηση αλλά και τη φθορά
με τη χιλιόχρονη αλληλοδιάδοχη των γενεών
που την κοιτάς αφηρημένα από καιρό
να σέρνεται με την επάλληλη αλλαγή
θανάτου και ζωής
μιας ζωής
ψεύτικης μονάχα
κι ενός θανάτου
επιφαινόμενου κι αυτού μονάχα

Διασχίζω την άβυσσο των χρόνων
με τη χαρακτηριστική ανεπάρκεια
της φτωχικής μου ανθρώπινης διάρκειας
που με πονά να το εκφραστώ και μόνο

Ωστόσο μια αδιάγνωστης υφής χαρά
αναδύεται
κι όσο ανερμήνευτη κι αν είναι απ’ το νου μου
τίποτα μα τίποτα δεν αποκλείεται
μες τα εξαίσια πλαίσια του Θεού μου