Το μακρινό ταξίδι του σύμπαντος στη γνώση
δίνει υπόσταση στον άνθρωπο
απόγονο των άστρων
ανολοκλήρωτο μόριο σ’ ανολοκλήρωτο κόσμο
υπονομευτές του χάους το νερό και ο ορίζοντας
μας πηγαίνουν
στα άδυτα ατέλειωτων περασμάτων
στην άκρη των φύλλων έρπουν τα χνάρια του πεπρωμένου
πατημασιές εποχών που `χουν περάσει
ολόκληρη διαδρομή σφηνωμένη στην άγνοια
κανείς δε θυμάται κανένα.

Η αναπνοή είμαστε εμείς
κάτι περισσότερο απ’ το καλό ή το κακό
το S.O.S. του αιώνιου άλλου μισού
ποιος ξέρει αν κάποιος ακούει το χτύπο
πίσω απ’ των νοημάτων τον τοίχο
ίσως στην άλλη πλευρά ακέραια υψώνεται
της αυγής μας η πρώτη μέρα.