Κι αφού τραβούσε πλάι στο κρεβάτι
Εκείνο το κοντό σκαμνί
(Στον μαστρο Ατζέλικο παραγγελμένο)
Που ξεκούραζε το φύλακα άγγελό του,
Σκεπάζονταν με μια θάλασσα παιδική
Γεμάτη αρχαία παραμύθια.
Άνοιγαν τότε στα ρουθούνια του λεμονανθοί
Κι ο πατέρας του διηγούνταν ιστορίες
Τον καλούσε κοντά του, "εδώ υπάρχουν ανεμόπτερα
Και ένας κρυωμένος κεραμιδόγατος
Να, το τρένο γεννήθηκε απ’ τους καπνούς".
Ενίοτε του απαντούσε κι αυτός "τη σκάλα
Ν'ανέβω, πατέρα, την Κλίμακα με τα τελώνια.
Πάντοτε με προστάτευες εσύ.Θα το φροντίσεις;".