Ένα κοχύλι μέσ’ το φως του φεγγαριού
το στόμα του παλικαριού
Μέσα στο φύσημα τ’ ανέμου
σε καρτερώ να `ρθείς καλέ μου
στον ήλιο του μεσημεριού

Ένα στεφάνι παπαρούνες στα μαλλιά
και στην καρδιά μου φτερουγίζουν δυο πουλιά
στάζουν τα χείλη σου αρμύρα
δέθηκα στην δική σου μοίρα
στο ήλιο του μεσημεριού

Γράφω στην άμμο με κλωστές του φεγγαριού
τ’ όνομα του παλικαριού
γίναν πουλιά τα δυο μου χέρια
κι απλώνονται ψηλά στ’ αστέρια
στον ήλιο του μεσημεριού

Πλέκω κορδέλες με τα φύκια του γιαλού
κι αν δε σε βρω σηκώνω άγκυρα γι’ αλλού
μήνυμα στέλνω μ’ έναν γλάρο
θά `ρθω καλή μου να σε πάρω
στον ήλιο του μεσημεριού