Γυρίζει απ’ το πρωί στους δρόμους
δεν έχει φωνή δεν έχει μάτια
μήτε ακούει τίποτε πια. Υπάρχουν
μονάχα τα χέρια του. Αγγίζει κλεφτά
τους τοίχους, τα κάγκελα τις κολόνες
-κάποτε σε αφήνουν κάποτε σε σκοτώνουν-
κατεβαίνει σκάλες ανεβαίνει σκάλες
δεν ξέρει πού πηγαίνει και πού θα βρεθεί
-κάποτε σε αφήνουν κάποτε σε σκοτώνουν-
δεν δουλεύει άλλο το μυαλό του.

Άσπρο φωτεινό -Μαύρο. Κόκκινο φωτεινό. -Μαύρο.
κάποτε σε αφήνουν -Μαύρο. Κάποτε σε σκοτώνουν
-Μαύρο.
Πώς αναβοσβήνουν οι διαφημίσεις.

Σε σκοτώνουν -Μαύρο.
Η μνήμη όλη μέσα σ’ αυτό. Το Μαύρο.