Σαν τα νερά του ποταμού
που δεν ανηφορίζουνε
έτσι και μας τα νιάτα μας
φεύγουν και δε γυρίζουνε.

Όπου υπάρχει ανατολή
υπάρχει και η δύση
κι ότι πεθαίνει δεν μπορεί
κανείς να τ’ αναστήσει.

Όταν γκριζάρουν τα μαλλιά
κι αρχίσουν και ασπρίσουνε
άνθρωπε πάρ’ το απόφαση
πως δεν ξαναμαυρίζουνε.

Όπου υπάρχει ανατολή
υπάρχει και η δύση
κι ότι πεθαίνει δεν μπορεί
κανείς να τ’ αναστήσει.