Κάθε πρωί ο ουρανός
φυλάει ένα σκοτάδι
που μένει πάντα εκεί πιστό
σαν της μαμάς το χάδι

άλλοτε στέκεται μικρό
ο κόσμος να γιορτάζει
μα άλλοτε απλώνει σκοτεινιά
κι όλη τη γη σκεπάζει

Θέλει ψυχή ο ουρανός
τα φώτα του να σώσει
κι αν δεν ανάψει ο δειλός
Θεό θα’ χει προδώσει

Θέλει αγάπη αγνή διαρκώς
τους φόβους να σκοτώσει
να τον πιστέψει ο ωκεανός
γαλάζιο να του στρώσει

κάθε πρωί ο ουρανός
φυλάει ένα σκοτάδι
που μένει πάντα εκεί πιστό
σαν το σκυλί του Άδη

όποιος κοιτάει ουρανό
καθρέφτη να τον βλέπει
να μη γελιέται πως αυτός
διαφέρει σ’ ό,τι έχει