Παιδιά που γράφουν με μολύβι καυτό
και τ’ άστρα τους δε δίνουν χάρτες γι αυτό
σαλεύουν σαν αγρίμια μες την νυχτιά
στην γη τους διαμάντια
στο πνεύμα φτωχά

Αν δεν κρατήσουν φτυάρι υφαίνουν σχοινιά
για να κρεμιούνται οι δυτικοί στην δουλειά
όταν η μπίζνα μας δεν πήγε καλά
και σπάν’ τα πετράδια
χαμένα λεφτά

Κι εσύ που είσαι φίλε;
Πες μου που είσαι φίλε;
Γέροι που κλαίν σε δίχως κτήνος ουρές
κι μέρες τους δεν κρύβουν πια ομορφιές
Διηγούντε μνήμες για ένδοξες γιορτές
κι εσύ τους την λες
ιδέες παλιές τους λες

Έθνος και κόμμα να `ναι πάντα ψηλά
εκτός αν είναι να γερνάμε καλά
τότε περνούμε τις γραμμές χαλαρά
και τρώμε σαλάτες
με φρούτα ψηφιακά

Κι εγώ τι κάνω φίλε;
Τι κάνω τώρα φίλε;
Νιώθω χορτάτος φίλε


Το κήτος πλέον έχει πια ξεβραστεί
και μες τα μάτια με κοιτά και θρηνεί
Ως και το ρεύμα κόλπου έχει κοπεί
δε θα `χε λεφτά
δε θα `χε πιστωτική

Δε θα το σπρώξω έχω σοκαριστεί
και προτιμάω να σκάψω για να κρυφτεί
να μην μυρίσει και χαλάσει η γιορτή
μη φύγει η παρέα
που γύρω μου έχει στηθεί

Πες μου τι κάνεις φίλε
Πες μου που είσαι φίλε
Δεν μας γνωρίζω φίλε
Ποιος είσαι φίλε;
ποιος είμαι φίλε;


Εσύ το ξέρεις φίλε
το νιώθεις κι όλας φίλε
Αν δεν αλλάξω φίλε
ξόφλησες φίλε
ξόφλησα φίλε