Ώρες ατέλειωτες περίμενα, σ’ αμπάρι σκοτεινό
άκουγα γλέντια ακι τραγούδια στην ορχήστρα.

Τρίζει η πόρτα και ξεχύνομαι στο φως ν’ αναδυθώ
Φανφάρες, τύμπανα κι οι θεατές γύρω απ’ την πίστα.

Απ’ την αρχή κατάλαβα πως πρέπει ν’ αμυνθώ
Δεν έχει έξοδο κινδύνου αυτό το μέρος.

Κλείσαν τους δρόμους γύρω μου κι εγώ πισωπατώ
Προκλητικός ο χορευτής, θα κλαίει στο τέλος.

Δεν πάει καλά αυτός ο κόσμος.

Ανδαλουσία μου μακρινή, κάκτοι, λιβάδια δροσερά
Δε θα μασήσω μπρος στον άθλιο σαλτιμπάγκο.

Θα τον τινάξω στον αέρα κι η γυναίκα του πικρά
Σε ματωμένο θα τον ξενυχτήσει πάγκο.

Ρε, δεν πάει καλά αυτός ο κόσμος.

Τρέχω ξοπίσω απ’ τα φαντάσματα, ανέμους κυνηγώ
Τα κέρατά μου ακουμπάνε τα πανιά τους.

Νιώθω το αίμα π’ αναβλύζει και τα βέλη στο λαιμό
Να πέσω θέλουν, να υποταχτώ μπροστά τους.

Πού ξεφυτρώνουν οι παλιάτσοι; Ποιος τους ρίχνει στη σκηνή;
Κοστούμια χάρτινα παλεύω κι ακροβάτες.

Γέρνω στην άμμο την υγρή, Ανδαλουσία μακρινή
Ας σταματάγανε οι μπάντες κι οι παράτες.

Ακούω γέλια και τα "όλε" τους, καθώς ψυχορραγώ
Σκοπό μακάβριο χορεύουν οι τορέρος.

Ανδαλουσία μου γλυκιά, στήνουνε γλέντια τρομερά
Πάνω απ’ το μνήμα μου, στο ξένο ετούτο μέρος.