Αν ακούσεις βήμματα στον κήπο
αν τρομάξεις κι είσαι από τον ύπνο
σε κανένα μη το πεις!

Μη φωνάξεις τους φρουρούς κοντά σου
μόνο κλείδωσε την κάμαρά σου
κι ο μόνος κλέφτης που θα δείς
θα `ναι της καρδιάς σου.

Να κοιτάς τις νύχτες το μπαλκόνι σου
στη μεριά που ανάβει το φεγγάρι.
Κι όταν κάποιο βράδυ θα `σαι μόνη σου
θα με βρεις στο πλάι σου και πάλι.

Άμα δεις τη φυλλωσιά να τρέμει
κι απ’ το τζάμι μια σκιά να μπαίνει
μη φωνάξεις δυνατά!

Βγες για λίγο στο περβάζι φως μου
μια κλωστούλα απ’ το λινό σου δώσ’ μου
να κρατώ τη μυρωδιά
σαν κλαράκι δυόσμου.