-Δε μου λες, καλέ μανάβη, τι πουλάς, να σε χαρώ, αμάν, αμάν,
κάνε μου τη χάρη έλα, λίγο πιο κοντά, να δω.
-Ό,τι και να μου ζητήσεις, έχω φρέσκα και φθηνά, αμάν, αμάν,
έχω και φιρίκια μήλα, σαν και σένανε γλυκά.

-Μη μου κολακεύεις, μάγκα, έλα δώσ’ μου μια οκά, αμάν, αμάν,
απ’ τα μήλα που φωνάζεις κι άσ’ τα λόγια τα πολλά.
-Κούκλα μου, δε σε πειράζω, έχεις, μα την Παναγιά, αμάν, αμάν,
κάτι μάτια που μπορούνε, να πληγώσουν το ντουνιά.

-Βρε, μελαχρινέ, μανάβη, όλη μέρα, που γυρνάς, αμάν, αμάν,
φαίνεσαι πολύ τσαχπίνης και την κάθε μια κοιτάς.
-Αχ, μανάρα μου, σου λέγω, πως για σένανε μπορώ, αμάν, αμάν,
ως, τη σιρμαγιά να φάγω, για τα μάτια σου τα δυο.