Στση σκέψης μου τον ουρανό η ομορφιά τζη λιάζει,
Γι’ αυτό τελείως να χαθεί ο ήλιος δε με γνοιάζει.

Ποτέ τζη να μην ξαναβγεί στον ουρανό σελήνη,
Στη σκέψη μου λαμποκοπά κι αστροφεγγίζει εκείνη.

Μόνο τη νύχτα χαίρομαι κι αυτή η χαρά μου φτάνει,
Που φεύγει η σκέψη κι έρχεται παρέα να σου κάνει.

Όφου το χατιράκι τζη και πως θα το χαλάσω
Ποτέ μου δεν παντρεύγομαι μόν’ έτσα θα γεράσω.

Ήλιε μου μη σκεφτείς ποτέ να ιδείς το πρόσωπό τζη,
Εγώ κατέχω ίντα θα πει κάψιμο αδικό τζη.

Δώσε μου Θε μου δύναμη να μην τήνε θυμούμαι
Αφού δεν είναι δυνατό μαζί ποτέ να ζούμε.