Φεύγεις και μονάχο
πια με παρατάς
πες μου για ποιο λόγο
και για πού τα πας.

Μες στη μαύρη νύχτα
ποιος σε καρτερεί
κι ό,τι αγαπώ
στον κόσμο μ’ αφαιρεί.

Για πού έχεις βάλει πλώρη
κι άνοιξες πανιά
μην αφήνεις μια καρδιά
που σε πονά.
Μ’ αρπάζεις την χαρά
παλιοντουνιά.

Φεύγεις και θα μείνω
μόνος στην ζωή
στην καρδιά μου ανοίγεις
μια βαθιά πληγή.

Σαν πουλί μονάχος
μες στην συμφορά
με κομματιασμένα
τα δυο μου φτερά.

Για πού έχεις βάλει πλώρη
κι άνοιξες πανιά
μην αφήνεις μια καρδιά
που σε πονά.
Μ’ αρπάζεις την χαρά
παλιοντουνιά.

Φεύγεις και μια αγάπη
πια ψυχορραγεί
και τον κόσμο αφήνει
πριν να `ρθει η αυγή.

Στα νεκρά σεντόνια
θα χοροπηδά
η σκληρή μου η μοίρα
κι όλο θα γελά.

Για πού έχεις βάλει πλώρη
κι άνοιξες πανιά
μην αφήνεις μια καρδιά
που σε πονά.
Μ’ αρπάζεις την χαρά
παλιοντουνιά.