Είναι πολλά που θέλω να ξεχάσω
είναι πολλά που θέλω να αφήσω πια
είναι ξανά που θέλω να γελάσω
μα να γίνει αβίαστα απλά.
Είναι τα φαντάσματα που στοίχειωσαν τις σκέψεις μου
και όποτε τα πιάνει ξανά κάνουν σαματά
είναι τα λόγια που φυλάκισαν αναίτια τις λέξεις μου
και μέσα από τους στίχους μου φτιάχνουνε φωλιά.
Και μέσα από όλα αυτά πάντα κάτι θα με μπλέκει
σε θολωμένες αποφάσεις μέσα από τη μέθη
είναι και η θλίψη που ύπουλα μου γνέφει
σαν να ξόδεψα σε αυτά νιώθω χιλιάδες έτη.
Τι έδωσα ή έλαβα τι έταξα σε μένα
τόσα έτη μοναξιές είχαν διέξοδο μία πένα
και συνεχίζοντας να ψάχνω μέσα από όλα τα χαμένα
το μονοπάτι για Ιθάκη με οδήγησε σε σένα.
Και ψάχνοντας το μονοπάτι για Ιθάκη
ψάχνοντας κάτι που έμοιαζε με αυταπάτη
ταξίδια έκανα σε μήκη και σε πλάτη
πολλά τα κύματα πουθενά λιμάνι.
Και έτσι είπα και εγώ να αποπλεύσω
σε ένα λιμάνι το πλοίο μου να δέσω
αυτό που νιώθω όπως θέλεις πες το
σε ένα κομμάτι ομολογία εκ των έσω.