Μια μέρα ο πατέρας μου εβγήκε ν’ ανασάνει
και γνώρισε τη μάνα μου που πήγαινε σεργιάνι.

Μόλις την πρωτοαντίκρυσε του `ρθε ταμπλάς του δόλιου
γυναίκα του τη ζήτησε και πάει κατά διαόλου.

Γι’ αυτό μη βάζεις ποτέ σεκλέτι
μεσ’ την καρδιά σου κι όλο πρέπει να γελάς
όλα στο κόσμο είναι κισμέτι
τη ζαχαρένια σου ποτέ να μην χαλάς.

Και κάποιονε που νώριζα κάποτε είχε μεθύσει
πρώτη φορά απεφάσισε να πάει να γλεντήσει.

Μια μ’ ένα ντόμινο κομψό του ρίχτηκε, χαρά του,
τραβάει τη μάσκα για να δει κι ήταν η πεθερά του.

Και κάποιος φίλος μου καλός, έξυπνο παλληκάρι,
τον έμπλεξε μια παστρικιά γυναίκα να τον πάρει.

Την άλλη μέρα το πρωί αισθάνθηκε μια ζάλη
του `χε φυτρώσει ασύρματος απάνω στο κεφάλι.