έχω το καλύτερο μπολ του κόσμου και θα βρω έναν τρόπο να το σπάσω
για να μπορώ να λέω μετά, πως έσπασα το καλύτερο μπολ του κόσμου
και να μην μπορώ να αντιδράσω, δε θα μπορώ να αντιδράσω
κι η ηδονή όλου του κόσμου, θα βρίσκεται και πάλι εμπρός μου

παίζω στο καλύτερο βιντεογκέιμ του κόσμου και θα βρω έναν τρόπο για να χάσω
από την πρώτη πίστα όλες τις ζωές και θα χάσω στο καλύτερο βιντεογκέιμ του κόσμου
και δε θα μπορώ να αντιδράσω, δε θα μπορώ να αντιδράσω
κι η ηδονή όλου του κόσμου, θα βρίσκεται και πάλι εμπρός μου

έχω τον καλύτερο καθρέπτη του κόσμου μα ίσως μου τον χάρισαν σπασμένο
να τον κοιτάω κάθε πρωί και σ’ όλα τα κομμάτια να βλέπω τον εαυτό μου
και να μην μπορώ να περιμένω, δεν μπορώ να περιμένω
η ηδονή όλου του κόσμου, βρίσκεται και πάλι εμπρός μου

δυο χαλασμένα δόντια κι αλάτι στην πληγή
κι άλλα σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή
μου είχες πει πως πάντα θα `μαι μοναχός
μα εγώ έχω το μπολ μου που σπάει διαρκώς

όσο κι αν προσπαθήσεις ότι κι αν αρνηθείς
δε θά `χεις μιας ώρας ελεύθερη ζωή
μου είχες πει πως πάντα θα `μαι μοναχός
μα εγώ έχω το μπολ μου και είναι αρκετό

μια γρατσουνιά στο χέρι και κρέμα στα μαλλιά
η Παναγιά μας βλέπει όλους και μας φυλά
μου είχες πει πως θα πεθάνω μοναχός
κι ύστερα πιάσαμε ένα σπάνιο πόκεμον

κόψε μου το χέρι και βάλε μου φωτιά
η Παναγιά μας βλέπει, στο νετφλιξ μια σειρά:
"οι άνθρωποι δεν είναι τα παιχνιδάκια σου
μπορείς να πιάσεις ένα σπάνιο πίκατσου"

το μπολ μου θα κολλήσω και τον καθρέπτη μου
κι εκεί θα αντικρίσω κάποιον στη θέση μου
που θα του λες πως πάντα θα είναι μοναχός
μα αυτός έχει το μπολ του και είναι αρκετό.