Πέρασα έξω απ’ το σπίτι το παλιό
Σάββατο βράδυ με αγέρα παγερό.
Κλειστές οι πόρτες, σκουριασμένα τα κλειδιά
ανθισμένη βρήκα την τριανταφυλλιά.

Κόκκινο χρώμα σαν το πρώτο μας φιλί
σε αυτό το σπίτι που νοικιάσαμε μαζί.

Πες μου πως έγινε, που έχουν πάει
αυτά που `κάναν την καρδιά μας να χτυπάει
από χαρά, από χαρά, από χαρά.
Πες μου τι έφταιξε, πες μου τι φταίει
κι ένα παράπονο συνέχεια να μου λέει
σαν τα παλιά, σαν τα παλιά, σαν τα παλιά.

Πήρα χαρτί και μαρκαδόρο παιδικό
να ζωγραφίσω δυο καρδιές κι ένα σταυρό.
Για την αγάπη που μου χάρισες εσύ
πριν γίνει πόνος και του Γολγοθά καρφί.

Κόκκινο χρώμα σαν το πρώτο μας φιλί
σε αυτό το σπίτι που νοικιάσαμε μαζί.

Πες μου πως έγινε, που έχουν πάει
αυτά που `κάναν την καρδιά μας να χτυπάει
από χαρά, από χαρά, από χαρά.
Πες μου τι έφταιξε, πες μου τι φταίει
κι ένα παράπονο συνέχεια να μου λέει
σαν τα παλιά, σαν τα παλιά, σαν τα παλιά.