Αμάν... είναι ο πόνος μου μεγάλος
και δε χωράει άλλος κουραμπιές!

Η άχνη πως απλώνεται σαν χιόνι στην πιατέλα
κι όλου του κόσμου τα γλυκά να μου φωνάζουν `'έλα!
Μελομακάρονα βουνό απάνω στο τραπέζι
κι η βασιλόπιτα πιο κει το μάτι να μου παίζει

Κι ο μορφονιός απέναντι, γλυκός σαν πετιμέζι
πως θα θελα να ήμουνα η Τζένη η Καρέζη

Στη ζυγαριά, στη ζυγαριά!
Αχ, θα βάλω εφτά κιλά!

Τσουρέκια και σιροπιαστά, Θεέ μου πως θα αντέξω;
ας πιω καμιά γουλιά κρασί το στόμα μου να βρέξω

Μες στη θολούρα του κρασιού, μου `ρχεται να χορέψω
μα μες στο παντελόνι μου δεν ξέρω αν θα χωρέσω

Στη ζυγαριά, στη ζυγαριά!
Αχ , από Δευτέρα δίαιτα!

Μπουρέκια μοσχομυριστά, σκαλτσούνια και μπαμπάδες
γλιστρούν μέσα απ’ τα δάχτυλα δεκάδες, δωδεκάδες