Μη με βαπτίζεις σύντροφο,
μη με φωνάζεις ξένο,
ξέρω μονάχα να ξεχνώ,
τ’ άδικο να υπομένω.

Μη με φορτώνεις άγιο φως,
μη με γεμίζεις σκότος,
με κυνηγά η ανατολή,
και με σκορπάει ο νότος.

Ο ουρανός συννέφιασε
κι ο ποταμός στερεύει,
με τα δυο πόδια στο νερό,
πάλι νερό γυρεύει.

Παλεύω με τα κύματα
και τρέχω μες στο χιόνι,
τώρα που θύμωσε ο καιρός
κι ο άνεμος ζυγώνει.

Ανέβα πισωκάπουλα
σε φτερωτό υποζύγιο,
σε μαργαρόλιθο νησί,
να βρούμε καταφύγιο.

Να μας κρατάει συντροφιά,
τ’ άστρο της τραμουντάνας,
που στέλνει κάθε ναυτικό
στην αγκαλιά της μάνας.