Στου Τζελέπη στον Περαία
μια καμωματού κι ωραία
που γυρνά το βράδυ απ’ τη δουλειά
μου `χει πάρει νου και την καρδιά
τηνε λένε Περσεφόνη
με μαγεύει με πληγώνει

Σ’ αγαπώ της λέω και γελά
παίρνει δρόμο και δε μου μιλά

Στάσου πες μου δυο λογάκια
να ξεχάσω τα φαρμάκια
σαν και σε δεν είναι άλλη καμιά
στάσου Περσεφόνη μου γλυκιά
μη μου κάνεις πια γινάτια
να χαρείς τα δυο σου μάτια

Δεν είναι έγκλημα πως σ’ αγαπώ
δώσε βάση σ’ ότι θα σου πω

Περσεφόνη στο δηλώνω
πως αρχίζω να θυμώνω
κι αν στ’ αλήθεια δε με αγαπάς
από του Τζελέπη μην περνάς
μη μου πάρεις στο λαιμό σου
κοίτα για καλό δικό σου

Θέλω φως μου να σε παντρευτώ
θέλω και να νοικοκυρευτώ