Στη γη την ξένη μονάχος κλέφτηκα,
χαμένος βρέθηκα να νοσταλγώ
κείνο το δείλι, που δρόμο χάραξα.
Αχ, πόσο άλλαξα! Δεν είμαι εγώ.

Στη γη την ξένη, στη γη την ξένη,
σκόρπισα μια ζωή κυνηγημένη,
βασανισμένη, σακατεμένη,
μήπως κι αναστηθεί στη γη την ξένη.

Στη γη την ξένη δρόμο περπάτησα,
όνειρο άφησα στον ουρανό,
να βρει αγέρα για να πετάξει,
μήπως και βγει ποτέ αληθινό.

Στη γη την ξένη, στη γη την ξένη
δύναμη κράτησα βαθιά κρυμμένη.
Δίψα θαμμένη, δυστυχισμένη,
να βρει νερό ζητεί στη γη την ξένη.

Στη γη την ξένη χώμα της φίλησα,
το φόβο νίκησα και τραγουδώ.
Κείνο το δείλι, που μέλλον χάραξα,
αχ, πόσο άλλαξα! Δεν είμαι εγώ.

Στη γη την ξένη, στη γη την ξένη
έριξα άγκυρα, καρδιά θλιμμένη.
Μοίρα ταμένη, παραδομένη
σε χέρι άγνωστο στη γη την ξένη.