Πάνω στο δώδεκα κι οι δυο του ρολογιού οι δείχτες

Ακόμα μη χωρίσουμε, στη άλλη τη γωνιά.

Ασίγαστη η συζήτηση διώχνει την παγωνιά

πώς με φοβίζει η μοναξιά μετά τις καληνύχτες.


Κάθε πρωί μάς πάιρνουνε κι έναν ακόμα φίλο

Απ΄τις χιλιάδες που ώς χτες βαδίζαμε μαζί.

Άραγε ποιος σκοτώθηκε, ποιος χάθηκε, ποιος ζει,

Ποιος θα ΄ναι απ΄όλους το κατοπινό να πέσει φυλλο;


Ψίθυροι τα τραγούδια μας μένουν στα χείλη αρμύρα

Χάμω στις πλάκες πέτρωσε βημάτων ο αχός.

Όμως δεν ονειρεύεται κανείς μας μοναχός

Με την κλεμμένη μας ζωή αλλάζουμε τη μοίρα.