Μου λένε πρέπει στη γη τους γερά να πατώ
σαν δέντρο να ανθίσω σε κήπο νεκρό
τη σκιά μου σε περαστικούς να χαρίζω
Μα εγώ ξαπλώνω σε σύννεφο σ’ ένα καρτούν παιδικό
αιωρούμαι για λίγο, γλιστρώ στο κενό,
το ξέρω ότι πέφτω μα χαμογελάω
και σου τραγουδώ...

Πέφτω και γίνομαι κύμα μονάχο στον ωκεανό
αστέρια μετρώ μήπως και ξεχαστώ
αφήστε με λίγο τα μάτια να κλείσω
Όπου κοιτάξω τριγύρω μου βλέμματα ακατοίκητα
στόματα γεμάτα λόγια πικρά
πτώματα περιφερόμενα
και σου τραγουδώ...

Να γίνω αέρας, να γίνω φωτιά
να δουν και οι νεκροί χίλια χρόνια μακριά
τα χαμόγελα των ενόχων να σβήνουν
Ας γίνω σκιά, στα στενά να χαθώ
σα φάντασμα αόρατος να τριγυρνώ
σ’ ένα στοιχειωμένο τραγούδι που λέει πως

Πρέπει να τελειώσει αυτός ο κόσμος
που δε μ’ αφήνει να σε ονειρευτώ