Στην αμμουδιά ξεβράστηκε ένα αστέρι
Πήγα κοντά, το σήκωσα στο χέρι

Ήταν χρυσό με μάτια φλογισμένα
φωνή ανθρώπου είχε σαν κι εμένα

Έτρεμε κι είχε τόσα να μου πει
Για όλο τον κόσμο που `φτασε να δει

Κι ένα μεγάλο μου ´πε μυστικό
Πριν σβήσει μες τα χέρια μου γυμνό

«Είμαστε μόνοι
Σ´ ένα όνειρό μας
Άπειροι χρόνοι
Κανείς δικός μας..

Όλα όσα ξέρω
Όλα όσα είδα
Για να σου φέρω
Είναι η ελπίδα»

Γύρισα πίσω άδειος και θλιμμένος
Είπα στο σύμπαν νιώθω προδομένος

Δε φτάνει η ελπίδα, γίνεται συνήθεια
Θέλω το ψέμα θέλω παραμύθια!

Άνθρωποι ήρθαν, φύγαν και γυρίσαν
Κι άλλοι καινούργιοι στη ζωή μου μπήκαν

Μα εγώ σκεφτόμουν πάντοτε το αστέρι
Εκείνο που το κράτησα στο χέρι