Σε θυμήθηκα πάλι
σκεπτικό κυρ Μιχάλη
να μου μιλάς σκυμμένος για το χθες
και να λες για τα χρόνια
που υπήρχαν αηδόνια
που παίζανε παιδιά στις γειτονιές

Της ζωής το βιβλίο
έγραψες μες το κρύο
και βγήκες σε λιμάνια σκοτεινά
δεν σου ΄τύχαν λαχεία
ούτε πήρες πρωτεία
μα είχες την αγάπη στην καρδιά

Και τριγυρνώ μες τα καμένα
τα σπίτια τα ερειπωμένα
και ψάχνω να σε βρω
απ’ τις παλιές σου αναμνήσεις
να δω τι έχεις να πουλήσεις
να τ’ αγοράσω εγώ

Τα λογάριασα φέτος
και λιγότερα βγαίνουν
μα ούτε που μου καίγεται καρφί
σαν θυμάμαι εσένα
που μες τα περασμένα
φιλοσοφούσες πάντα τη ζωή

Μίλαγες για αγάπη
και του Χριστού Τα Πάθη
γεμάτη η καμαρούλα σου με φως
μου `λεγες για τις μέρες
της ζωής τις φοβέρες
και πως για όλους έχει ο Θεός