Στη γειτονιά σου τριγυρνώ
και απ’ το σπίτι σου περνώ
και κάθομαι σαν το σκυλί
μπροστά στην πόρτα την κλειστή.

Που να το `χεις το κλειδί σου
το κλειδί του παραδείσου
Μη φοβάσαι δε θα μάθει τίποτα η μαμά σου
δώσ’ μου το κλειδί σου για να ανοίξω την καρδιά σου.

Δυόμισι ώρες σου σφυρώ
μα άδικα χάνω τον καιρό
Κοιτάζω τ’ άστρα του ουρανού
και λέω κάτι με το νου.

Που να το `χεις το κλειδί σου
το κλειδί του παραδείσου
Μη φοβάσαι δε θα μάθει τίποτα η μαμά σου
δώσ’ μου το κλειδί σου για να ανοίξω την καρδιά σου.

Έγινα θύμα σου κι εγώ
και στο στενό σου ναυαγώ
κι όπως την πόρτα κοιτώ
Χρηστίδη βλέπω και ρωτώ.

Αχ και να `χα τα κλειδιά σου
του σπιτιού και την καρδίας σου.
Δώσε μου το, δώσε μου το, το κλειδί σου τώρα
γιατί έγινε ρεζίλι στη γωνία μια ώρα.
Δώσε μου το, δώσε μου το, το κλειδί σου τώρα
γιατί έγινε ρεζίλι στη γωνία μια ώρα.
Μη φοβάσαι δε θα μάθει τίποτα η μαμά σου
δώσ’ μου το κλειδί σου για να ανοίξω την καρδιά σου.