Νύχτα τρελή κι εγώ βαδίζω μοναχή
Και ένα άλλοθι γυρεύω να ακουμπήσω
Υγρή παγίδα τώρα η ζωή
Κι αυτό το τώρα λέω πάλι να μισήσω

Της εγκατάλειψης πηγή η προσμονή
Της απουσίας το γιατί έγινε χάδι
Της παρουσίας χρόνια φλεγμονή
Κάποιες ιδέες που κατοικούνε σε σκοτάδι

Θολό το αν θολό το πως και το γιατί
Και ενοχή που έγινε μια γκουβερνάντα
Που σε μεγάλωσε με εκείνη τη ριμάδα
την κατάρα την βαριά που χουν αφήσει οι θεοί

Οδός του αύριο και λείπει ο αριθμός
Οδός του τώρα και εκείνος αγνοείται
Σκακιέρα άστρων στρώνει απόψε ο ουρανός
Το πεπρωμένο σε παρτίδα αναζητείται

Πόρνη στιγμή πόσα γουστάρεις τελικά;
Πόρνη ευχή πάλι στο κέρμα θα το ρίξεις
Νόθο παιδί του κόσμου η χαρά
Που αδυνατείς στο αύριο να τη ρίξεις

Θεέ γιατί είναι γαλάζιος ο ουρανός;
Γιατί δε φτάνει ο ήλιος για όλους;
Θεέ γιατί είναι τρελός πάλι ο καιρός;
Θεέ αγνοείται η απάντηση απ’ όλους

Νύχτα τρελή κι έχω κρυφτεί σε μια γωνιά
Τη μητρική την αγκαλιά αναζητάω
Άλλοθι έψαξα δεν βρήκα τελικά
Ζωή κουράστηκα στο ίσως να γυρνάω