Πέννυ μου λένε να ξες στη ζωή με το άγχος τα πάτε περίφημα
Πρόσεχε μόνη εκεί που γυρνάς μες το βράδυ θα γίνει δυστύχημα
Με τον στίχο μες τη καραντίνα τα βρήκαμε φουλ λες και ήταν ατύχημα
Μα κάποιοι νομίζουν θα λήξει και πάλι αυτό κλασικά με ένα τίμημα
Θα γράφω για αυτά που τα σκέφτεσαι όταν γυρίζεις από βασιλίσσης
Θα γράψω για κείνες που μόνες με αγώνα αλλάξαν ετών συνειδήσεις
Δεν πιστεύω ούτε τα μισά
Πόσο μάλλον αυτά που ακούς στις ειδήσεις
Για τον σεβασμό θέλει κόπο και ιδρώτα

Σε ένα κόσμο που μόνο σαπίζει
Έχω ανθρώπους που λέω οικογένεια
Τελειώσανε τρόποι χαμόγελα
Και να μην μιλήσω για ευγένεια
Το πρόβλημα είναι σοβαρό όταν κάποιοι δεν παίρνουν σωστή καλλιέργεια
Μέσα στη ζωή θα κάνουμε πάντα αυτό που αγαπάμε με ενέργεια
Μάλλον το 20 έκλεισα αυλαία μυρίζοντας πλέον γυναικεία
Οργισμένες φωνές των αιώνων
Μες το DNA η βία
Δε με νοιάζει τι λέγαν ποτέ μου
Δε με νοιάζει τι λεν τα βιβλία
Δεν το χω πολύ να τα δίνω σε ανθρώπους που εν τέλει δεν άξιζαν μια
Τον στίχο ρωτάει ο χαζούλης αν όντως τον έγραψα πίνοντας μόνη μου
Το ραπ κατοικεί στο μυαλό, στην ψυχή
Πλέον και στο πνευμόνι μου
Τραγουδάνε το ραπ δυνατά
Αντηχεί μες την πόλη, μ ακούν στο σαλόνι μου
Τραγουδάνε το ραπ δυνατά
Αντηχεί μες την πόλη, μ ακούν στο σαλόνι μου

Δε με αγχώνει ο πάτος
Και αν βρεθώ χαμηλά θα χαθώ εναντίον τους
Θα με νιώθουν σαν ήχο στο βάθος ή θα με ακούν στα ηχεία τους
Δε θα γίνω ποτέ μου η λεία τους
Δεν ανήκω εγώ στην πατρίδα τους
Τονταρο η βρωμιά μας ανήκει
Σαλονικη βροχή σου ανήκει
Και η ώρα περνάει
Ξεροκέφαλη πάντα πονάνε οι πράξεις μου
Το μπιτ μου τα σκάει
Με κρίνω και πάλι μαθαίνω απ τα λάθη μου
Δεν ακούω όταν μιλάς, συμβουλή δε μου πάει, μετά σκάω μόνο για πάρτη μου
Την ακούω πονάει
Δεν έχει να φάει
Συσσωρεύω οργή στο κεφάλι μου
Τι κι αν έχουν περάσει χειμώνες
Το ποτό μου ήταν πάντα κανόνες τους
Όλο μας λένε πως κάποιος δε φταίει
Και μάλλον πεθαίνουνε μόνες τους
Μένουν για πάντα οι κολόνιες τους
Μαθαίνω καλά απ τα κόλπα τους
Ένα δυο ραπ, Δυο τρία και
Γυναικείο ραπ, δυο τρία και

Κοιτάμε καλά ρε όταν σου μιλάω δε θέλω να χάνεις λε λέξη να
Άκου καλά για να δεις πως το σκάω με σας ούτε μια ρε σχέση μα
Ρισκάρω τα πάντα για αυτούς που αγαπάω να ακούνε τα κάστρα καλύτερα
Έρχονται για τα απίστευτα
Τους δίνουν εν τέλει τα λίγα μα
Σκέψου από μέσα σου τα κουπλε
Κανε τα όλα σαν να σουν άλλη
Γεννημένη με το πλατινέ
Η οργή φωτιά, άμα χαθεί και άλλη
Φράουλες από φτωχό μπαχτσέ
Αναμνήσεις με χτυπάν και πάλι
Δεν τα πήγαινα καλά ποτέ μα και να πεθάνω θα ανέβω πάλι