Δεν ξέρω αν σε συγχωρέσω
που διάλεξες το χωρισμό
ακόμη κι αν θα το αντέξω
θα είναι από εγωισμό.

Η απουσία σου χορεύει
με την ανάσα μου ταγκό
τον έρωτα μου κοροϊδεύει
με πείσμα τόσο παιδικό.

Τις νύχτες στ’ άδειο μου κρεβάτι
παρέα με τη μοναξιά
θα ζω ξανά την αυταπάτη
μαζί πως είμαστε αγκαλιά.

Αχ και να ήσουν το σεντόνι
τα βράδια που θα προσπαθώ
μονάχη μου να κοιμηθώ.

Κι αν είμαι μόνη δεν πειράζει
στα όνειρα μου είσαι εδώ
με κόμιξ δίχως λόγια μοιάζει
η φαντασίωση που ζω.

Τις νύχτες στ’ άδειο μου κρεβάτι
παρέα με τη μοναξιά
θα ζω ξανά την αυταπάτη
μαζί πως είμαστε αγκαλιά.

Αχ και να ήσουν το σεντόνι
τα βράδια που θα προσπαθώ
μονάχη μου να κοιμηθώ.