Πού ’ναι η άλλη μου; Πού είναι η άλλη τερλίκα; Ποια
σημασία μπορεί να παίρνει μια λεπτομέρεια τυχαία;
Απροσδόκητα, το κρυμμένο μέρος του ζευγαριού δεν
έγινε απλά το αντικείμενο της έρευνας που εστιαζόταν
στο πάτωμα. Αργούσε να ρίχνει το βλέμμα δω κι εκεί.
Βράδυνε να ψηλαφίζει κάτω απ’ το κρεβάτι ή σε
γωνίες απόκρυφες. Επειδή απασχολούσε το νου
ολοένα πιο έντονα μια σκέψη, μια αναζήτηση απώτερη,
ναι, μα παράλληλη και τρόπον τινά συμβατή με την
έννοια να βρει το ντύμα που θα βόλευε ζεστά το κάτω
του άκρο. Έμοιαζε πως γλιστρούσε σε μιαν άλλη ιδέα
που αφορούσε στην ολόσωμη θαλπωρή. Η περίσταση
απαιτούσε το μυαλό πια να μπουσουλήσει στα τέσσερα.
Από ένα γεγονός αναπάντεχο να προχωρήσει στο
άγνωστο που διαισθανόταν, όμως, παράξενα κοντινό,
αόρατο κι άπιαστο. Έψαχνε –τώρα, τουλάχιστον, έψαχνε–
το σχέδιο μιας απόλαυσης, που, αν και άδηλη στο παρόν,
ενδεχομένως να φανερωνόταν αργά μέσ’ από το σκοτάδι.