Το μυαλό του κάθ’ ενός είναι μια περίπλοκη μηχανή
χωρίς εξαρτήματα μα πολύ τέχνη φτιαγμένη
κανείς όμως δεν ξέρει πως αυτή λειτουργεί στ’ αλήθεια
και για πόσα πράγματα είναι προορισμένη.

Όλοι μας τη χρησιμοποιούμε κάθε μέρα για διάφορες περιπτώσεις
μα κανείς δεν ξέρει πόσες είναι οι πραγματικές της λειτουργίες
δεν έχει παίρνει οδηγίες χρήσεων μόλις την «αγοράζει»
μα σίγουρα τη χρησιμοποιεί για χίλιες δυο ραδιουργίες.

Σκέψεις, όνειρα, σχέδια ένα σωρό κάνει ο κάθ’ ένας
και την πιλατεύει τη μηχανή και πολλές φορές την κουράζει
μέχρι που φτάνει η στιγμή που εκείνη θέλει να πάψει να λειτουργεί
και για τίποτα δεν είναι σωστή όσο κι αν άλλος το κεφάλι του σπάζει.

Περνάμε όλοι δύσκολες στιγμές, όταν η μηχανή μας εγκαταλείπει
και όλα μας φταίνε γιατί δεν μπορούμε να βρούμε λύσεις
και παιδευόμαστε νυχθημερόν για να κατεβάσουμε ιδέες
μα τίποτα δε γίνεται σωστό αν πραγματικά δεν ηρεμήσεις.

Μια τέτοια δύσκολη στιγμή περνάω κι εγώ τώρα που σας γράφω
γιατί η μηχανή μου δε λειτουργεί, βγήκε απ’ την πρίζα
και δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ, ούτε να σχεδιάσω
και κάθε στιγμή μου είναι γκρίζα.

Μα στάσου τι λέω, δεν είναι αυτό αλήθεια
σκέφτομαι και σχέδια κάνω πάρα πολλά
μα έχω ένα άλλο μηχάνημα που χρησιμοποιώ
και ούτε αυτό έχει οδηγίες, το λένε καρδιά.

Μερικές φορές είναι καλύτερο αυτό το μηχάνημα από το μυαλό το ίδιο
και λειτουργεί καλύτερα αν δεν το ζορίζεις
αν το αφήσεις ελεύθερο και λειτουργεί και να πράττει ότι θέλει
χωρίς εσύ, το αφεντικό, καμία πορεία να μη του ορίζεις.

Ε λοιπόν φίλοι μου αυτό αρχίζω και κάνω κάθε μέρα
αφήνω την καρδιά μόνη της να τα βγάζει περά
χωρίς πολύ να σκέφτομαι, να κουράζομαι, να φρίττω
και απλά αφήνω το μυαλό να μη λειτουργεί, το αφήνω να πάρει αέρα.