Από κάπου
Ερχόταν μια μουσική
Κάποιος έπαιζε πιάνο
Μια μηχανή
Κρυμμένη στα ερείπια
Φωτογράφισε δύο μικρά παιδιά
Καθισμένα κατάχαμα
Που άκουγαν σαστισμένα
Κρατιούνταν σφιχτά
Με τα χεράκια τους
-Περίεργα παιδιά
Αδέλφια μάθαμε
Χαθήκανε
Η μουσική που τα ‘χε καθηλώσει
Ήταν Σοπέν
Άλλοι την είπαν Βαμβακάρη
Δεν τ αναζήτησε κανείς
Όμως συχνά-πυκνά
Φέρνω στα μάτια μου
Το κοριτσάκι
-Που το κρατάω μέσα μου
Σαν σφαίρα
Που δεν μπορώ να βγάλω
Να σφίγγει την παιδική φωτογραφία
Απ’ τα ερείπια της φωτιάς
Και να τη δείχνει
Σ’ ανθρώπους άγνωστους
Πότε να είναι μάνα κι αδελφή
Στην Κύπρο
Πότε αλλού
Που χύθηκε αίμα
Που τους χώρισε
Όπως το αίμα ξέρει
Να χωρίζει