Κάτι αιώνες ξεχασμένος καταγής
Κέδρος με ντύνει και φορά τα όνειρά μου
Πολυτεχνίτης του μαίστρου το νησί
Ξέχασα κάπου τ’όνομα, και τα κλειδιά μου

Στου Λαβρακά σου το πηγάδι ένα πρωι
Βούτηξα και ταξίδεψα ως την Παλμύρα
Κι όποιον Θεό συνάντησα ζητούσα ευχή
Στου Λυβικού σου να με βγάλει την αλμύρα

Άιντε σηκώστε άγκυρα, και το πανί
τον φάρο σβήστε να μην βέπουν το σημάδι
κι έλα να κάνουμε κουπί ως την αυγή
την Γαύδο να την κλέψουμε από τον χάρτη
Άιντε κι αν δε χωράει ο κόσμος μια γιορτή
εμείς θα κόψουμε το κοσμομονοπάτι
κι όλοι θα λέν υπήρχε εδώ ένα νησί
μα κάποια νύχτα έφυγε από γινάτι

Πάτερ ημων εδώ ο ήλιος κατοικεί
και λιώνει νού κι όλου του κόσμου το ρολόι
μες στου Άη Γιάννη την κοιλάδα την χρυσή
βήμα βουλιάζω κι η σκιά μου παίρνει μπόι

Άιντε σηκώστε άγκυρα, και το πανί
τον φάρο σβήστε να μην βέπουν το σημάδι
κι έλα να κάνουμε κουπί ως την αυγή
την Γαύδο να την κλέψουμε από τον χάρτη
Άιντε κι αν δε χωράει ο κόσμος μια γιορτή
εμείς θα κόψουμε το κοσμομονοπάτι
κι όλοι θα λέν υπήρχε εδώ ένα νησί
μα κάποια νύχτα έφυγε από γινάτι