Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρο μου

Οι ψιχάλες γκρίζα δάκρυα ουρανού
Πλημμυρίζουν τις λακκούβες του δρόμου
Αντηχούν στους τοίχους του
διαδρόμου

Κι αναρωτιέμαι
Eκείνη
αν με θυμάται ακόμα που και που


Και την φωνή της ακόμα έχω ξεχάσει

Το πως χορεύαμε στο χείλος του γκρεμού
Στα τόσα χρόνια έχω κερδίσει
ή έχω χάσει;
Την ζωή μου έχω χτίσει
ή έχω πετάξει;

Κι αναρωτιέμαι
Eκείνη
αν με θυμάται ακόμα που και που


Μα η ψυχή μου σε χαμένα μονοπάτια
Περιπλανιέται, ψάχνει νόημα παντού
Μια σε καλύβες φτωχικές,
μια σε παλάτια
Ζητάει βαθιά να την κοιτάξουν
δυο μάτια
Κι αναρωτιέμαι
Eκείνη
αν με θυμάται ακόμα που και που


Ξέρω καλά, πια ο χρόνος πίσω
δεν γυρνάει

Μα κι αν γυρνούσε δεν θα ‘μασταν αλλού

Γιατί δεν αλλάζει ο άνθρωπος
τι και αν γερνάει;
Κοιτώντας πίσω
πάντα θα χαμογελάει

Κι αναρωτιέμαι
Eκείνη
αν με θυμάται ακόμα που και που

Αναρωτιέμαι
αν με θυμάται
που και που
Αναρωτιέμαι
αν με θυμάται
που και που