ΒΡΗΚΑ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΗ ΜΟΥ ΘΑ ΜΠΛΕΞΕΙΣ
ΚΙ ΟΣΟ ΓΥΡΙΖΕΙ Η ΑΝΑΣΑ ΣΟΥ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΟΥ
ΜΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΦΤΑΙΧΤΗ
ΠΑΛΙ ΚΟΛΛΑΩ ΚΙ ΟΛΟ ΕΣΕΝΑΝΕ ΖΗΤΑΩ ΜΕΣ ΤΟ ΞΕΝΥΧΤΙ ΜΟΥ

ΕΓΙΝΕ Η ΑΡΧΗ ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΟΥ ΒΗΜΑΤΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ
ΕΓΙΝΕ Η ΑΡΧΗ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

ΤΗ ΠΟΡΤΑ ΚΛΕΙΝΩ ΚΙ ΟΛΑ ΠΙΣΩ ΜΟΥ Τ’ ΑΦΗΝΩ
ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΥΜΑ ΘΑ ΒΟΥΤΗΞΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΙΜΑ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ
ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΧΥΛΙ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΕΧΩ ΣΤΕΙΛΕΙ
ΠΩΣ ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΞΕΓΡΑΦΕΙ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑ