Να 'ρθεις ξανά με τα νερά
στην ξεραμένη λίμνη
να ξαναφέρεις τη χαρά
την ομορφιά μου εκείνη

και σαν πουλάκι του νερού
να μπεις στην αγκαλιά μου
με την αψάδα του φτερού
να πάρεις τα φιλιά μου

R

Ήμουνα λίμνη μια φορά
και τώρα είμαι ξέρα
δίχως ποτάμια και νερά
κι είναι τα σπλάχνα μου ξερά
σαν διψασμένη μέρα

Εγώ ΄χα σώμα και βυθό
και έχω γίνει κάμπος
κι όμως ξανά θ΄αναστηθώ
μες της αυγής το θάμπος

να΄ρχονται πάλι τα παιδιά
με χρώματα και γέλια
να ΄χω τους κύκνους αγκαλιά
ψάρια, πουλιά και χέλια

Να είμαι μέρα Κυριακή
και μια νυφούλα λίμνη
όπως η Πρέσπα η μικρή
και η πλατιά Κερκίνη

να μπαίνουν μες το σώμα μου
μονόξυλα και βάρκες
κι οι έρωτες στο στρώμα μου
να κάνουν πάλι τσάρκες.

Εγώ ΄χα σώμα και βυθό
και έχω γίνει κάμπος
κι όμως ξανά θ΄αναστηθώ
μες της αυγής το θάμπος

να΄ρχονται πάλι τα παιδιά
με χρώματα και γέλια
να ΄χω τους κύκνους αγκαλιά
ψάρια, πουλιά και χέλια

Να είμαι μέρα Κυριακή
και μια νυφούλα λίμνη
όπως η Πρέσπα η μικρή
και η πλατιά Κερκίνη

να μπαίνουν μες το σώμα μου
μονόξυλα και βάρκες
κι οι έρωτες στο στρώμα μου
να κάνουν πάλι τσάρκες.