Όπως θα σβήνουνε τα φώτα
στους άδειους δρόμους ένα βράδυ
η απουσία σου σκοτάδι
μα σε ακολουθώ.

Θα επιμένω να σε φέρνω
μέσα στην σκέψη μου και πάλι
εγώ δεν μπόρεσα ποτέ μου
να σου αντισταθώ.

Νόμιζα σ’ εκδικήθηκα, μα έλα που νικήθηκα,
χωρίς να θέλω σκότωσα πρώτα τον εαυτό μου
Ποτέ δεν σε ξεπέρασα, μπορεί να μη στο έδειξα
το λάθος όμως ήτανε, το ξέρω πια, δικό μου.

Όπως θα ανάβεις το φεγγάρι
εσύ κρυφά στον ουρανό σου
θα είμαι εκεί να σε κοιτάζω
μα δεν θα σου μιλώ.

Θα προσπαθήσω ίσως να κλέψω
λιγάκι απ’ το όνειρο σου
και ίσως έτσι εγώ κοντά σου
να αποκοιμηθώ.

Νόμιζα σ’ εκδικήθηκα, μα έλα που νικήθηκα,
χωρίς να θέλω σκότωσα πρώτα τον εαυτό μου
Ποτέ δεν σε ξεπέρασα, μπορεί να μη στο έδειξα
το λάθος όμως ήτανε, το ξέρω πια, δικό μου.