Έγινε τούτη η πόλη ένα άδειο πορτοφόλι και δεν έμαθε.
Ζει το μαύρο της το χάλι και μυαλό δεν έχει βάλει απ΄όσα έπαθε.
Τετρακόσια χρόνια σκλάβοι, ευρωπαίοι τώρα οι μπράβοι μας λιντσάρουνε
και ζητάνε το μεδούλι, ούλοι δούλοι μα τ' αρχίδια μας θα πάρουνε.

Γοργά! Όλοι για τα βουνά, στη σπηλιά μας αν έρθουν θα φαν' τουφεκιά.
Σεμνά, λυκανθρώποι σεμνά, γιατί το αίμα μας βράζει για τη λευτεριά.

Θα φυτέψω δυο ντομάτες, δυο μαρούλια, δυο πατάτες. Ζήτω η φύση μας.
Γιατί μέσα στην Αθήνα, κλωνοποιημένη πείνα θα θερίσει εμάς.
Κι όλοι θα χτυπούμε κάρτα για να πιούμε μια κανάτα, Όχι βρε αδερφέ.
Δε βαστάει η ψυχή μου να ελέγχεται η ζωή μου από ένα χαφιέ.

Γοργά! Όλοι για τα βουνά στη σπηλιά μας αν έρθουν θα φαν' τουφεκιά.
Σεμνά, λυκανθρώποι σεμνά, γιατί το αίμα μας βράζει για τη λευτεριά.