Ότι καινούργιο γνώρισα ήταν βαθιά θαμμένο
τα όνειρα τα έφερε στο φως η ανασκαφή,
σ΄ ότι μεγάλο πίστεψα είναι καιρό χαμένο
χρόνια της μοίρας έραβα την παρθενορραφή.

Οι φίλοι μου αγάλματα στης ερημιάς τον κήπο
κι εγώ γυμνός ανάμεσα τα ρούχα τους φορώ,
ψάχνοντας με το δάχτυλο στο χέρι τους τον κτύπο
ν΄αρχίζουν να χορεύουνε πυρρίχιο χορό.

Ποτέ μου δεν ταξίδεψα και ούτε αλλού επήγα
μονάχα εκεί στη μέσα μου την άγνωστη στεριά,
κι είχα μεγάλα όνειρα μα τα φτερά μου λίγα
και συ φεγγάρι χάραξες στην άλλη σου μεριά.