Θολωμένο το μυαλό
πίσω δεν γυρνάει πια, δεν σε θυμάται,
άσε με να προσπαθώ,
άσε με να μείνω μόνος δεν φοβάμαι.
Άσε με να προσπαθώ,
άσε με να μείνω μόνος δεν φοβάμαι.

Είν’ οι καρδιές μας που χτυπάνε δυνατά
είναι που πέφτω μες τα χώματα, στις λάσπες.
Είναι που έμαθες να ζεις στην μοναξιά
είναι που έμαθα να ζω με εφιάλτες.
Είν’ η ανάσα μου που έγινε βαριά,
είναι τα μάτια σου που βλέπω και θολώνω.
Είναι το αίμα μες στις φλέβες που κυλά,
είναι που ξέρω να αγαπώ εσένα μόνο.

Άγγιξε τον ουρανό
πες μου αν υπάρχει φως μες στο σκοτάδι
κι άσε με να κουραστώ,
άσε με να βρω το δρόμο δίχως χάρτη.
Άσε με να κουραστώ,
άσε με να βρω το δρόμο δίχως χάρτη

Είν’ οι καρδιές μας που χτυπάνε δυνατά
είναι που πέφτω μες τα χώματα, στις λάσπες.
Είναι που έμαθες να ζεις στην μοναξιά
είναι που έμαθα να ζω με εφιάλτες.
Είν’ η ανάσα μου που έγινε βαριά,
είναι τα μάτια σου που βλέπω και θολώνω.
Είναι το αίμα μες στις φλέβες που κυλά,
είναι που ξέρω να αγαπώ εσένα μόνο.

Μη μ’ αφήνεις μόνο, πονάω,
δεν μπορώ, δεν θέλω, πόσο σ’ αγαπάω.
Οι άλλοι δεν ξέρουν,
δεν μπορούν να καταλάβουν, θυμάσαι;
μόνο οι δυο μας ξέρουμε
εγώ κι εσύ μόνο, θυμάσαι;

Είν’ η ανάσα μου που έγινε βαριά,
είναι τα μάτια σου που βλέπω και θολώνω.
Είναι το αίμα μες στις φλέβες που κυλά,
είναι που ξέρω να αγαπώ εσένα μόνο.

Είναι τα όρια που πέρασα πολλά,
είναι τα λάθη μου που δεν τα μετανιώνω.
Είναι τα όνειρα που πέσανε βαριά,
είναι που ξέρω να αγαπώ εσένα μόνο.