Με τρώνε με τα μάτια τους
στο δρόμο όλοι οι άντρες,
τι σε ταΐζει η μάνα σου,
κέφια που ‘χε ο θεός την ώρα που σ’ έπλασε,
μου λένε και σφυράνε.
Και τρίζει το πλακόστρωτο
μόλις κυκλοφορώ.

Άγχος είχε ο πατέρας μου
με ποιον θα με παντρέψει
κι έταζε σ’ όποιον μ’ έπαιρνε
τον Πύργο το Λευκό.
Το κοφτερό μου το μυαλό
που είχε αμφισβητήσει
και στα κρυφά ταλέντα μου
δεν είχε υπολογίσει.

Όλοι με θέλουνε σαν κολασμένοι
οι ρήτορες, επιβήτορες και ψιλοτρελαμένοι.

Με τρώνε με τα μάτια τους
στο δρόμο όλοι οι άντρες,
τι σε ταΐζει η μάνα σου,
κέφια που ‘χε ο θεός την ώρα που σ’ έπλασε,
μου λένε και σφυράνε.
Και τρίζει το πλακόστρωτο
μόλις κυκλοφορώ.

Στους κουνιστούς μου τους γλουτούς
τα’ αντράκια όλα γλιστράνε
και μόλις συνουσιαστούν
που μένουνε ξεχνάνε.
Γυναίκα με τα ούλα μου
κι όλοι παραμιλάνε
τι φταίω αν είμαι όμορφη
κι οι άντρες προσκυνάνε.

Όλοι με θέλουνε σαν κολασμένοι
οι ρήτορες, επιβήτορες και ψιλοτρελαμένοι.