ΤΩΡΑ ΠΟΥ ’ΦΥΓΕΣ


Βλέπω χρώματα κι άστρα την νύχτα
της αγάπης απλήρωτα λύτρα,
τώρα έμαθα τι ’ναι ν’ αγαπώ...
Αχ, και να ’μενες πάντα κοντά μου
στρατιώτης μέσ’ στην αγκαλιά μου...
θα σου μάθαινα τόσα και εγώ...

Σ’ όλον τον κόσμο σε αναζητώ!
Σου ανήκουν όλα κι όχι εγώ!


Επωδός/ρεφραίν

Αχ, και να ’θελες εμένα
στ’ ασταμάτητά σου φρένα
θα ’μουνα γεμάτη από θεό!

Μέσα στην σκέψη μου πετάς!
Όσα μου έμαθες ξεχνάς!
Τώρα που ’φυγες το ξέρω,
πως για πάντα θα υποφέρω,
γιατί αγάπησα τον Ουρανό!



Παίζουν χίλια τραγούδια αστρολύρες
να σε φέρουνε πίσω οι Μοίρες,
τώρα έμαθα τι ’ναι ν’ αγαπάς...
Αχ, και να ’μενες πάντα δικός μου
βασιλιάς, αδελφός κι ενικός μου...
Πόσο όμορφο είναι να πονάς!