Λησμονημένοι θάνατοι όσοι απόμειναν,
κιτρινισμένες μορφές πιθωμένες
σ’ απολιθωμένα σκοτάδια ,
δυο καρφωμένα μάτια
που κοιτούν μέρες ασήμαντες .
Μικραίνει η υπομονή και χάνεται
μέσα στων βολεμένων τη συμπόνια
στην παλινδρόμηση της οδύνης
στον κρυφό οργασμό μιας πόρνης.
Σπατάλη ο θάνατος που σέρνεται
στη βραδινή μαθητεία των δρόμων
στις νυχτερινές πλατείες των νεκρών
στα ιδανικά που ποτέ δεν υπήρξαν.
Σε μεγάλες ανταύγειες λύπης
μια εθελουσία αναχώρηση
μια λύτρωση στο σταυρό καρφωμένη
μια αλήθεια κρατημένη στο φως
αυτή που ποτέ σου δεν είδες.
Σπατάλη ο θάνατος που σέρνεται
σε μια παγκόσμια ημέρα υποκρισίας.