Για φέτος δεν θα κάνω σχέδια
δεν θα ‘ναι η τελευταία φορά
θα πίνω κρύο τσάι με στέβια
δεν νιώθω καν την διαφορά

Από το μπαλκόνι βλέπω τα πυροτεχνήματα
κάποιος γιορτάζει, τι με νοιάζει
κάτω στην πόλη ανεβαίνουν τα στοιχήματα
πως κάτι αλλάζει

Μα εγώ ευτυχώς δεν κάνω πια όνειρα
είμαι αργός και το ρεύμα με προσπερνά
έτσι κι αλλιώς κοιμάμαι μέχρι τ΄ απόγευμα
ευτυχώς που ο θόρυβος δεν με ξυπνά

Έχω μαζέψει εκατομμύρια
κάρτες και αναμνηστικά
που άφησε πίσω η παλίρροια
τα ανακυκλώνω τακτικά

Και μπράβο μας που δώσαμε φωνή στο τίποτα
είχε να πει τόσα πολλά
μα εγώ ξέρω από μέσα το τίποτα
εμένα δεν με ξεγελά

Εγώ ευτυχώς δεν κάνω πια όνειρα
είμαι αργός και το ρεύμα με προσπερνά
έτσι κι αλλιώς κοιμάμαι μέχρι τ΄ απόγευμα
ευτυχώς που ο θόρυβος δεν με ξυπνά

Στην παραλία τώρα που όλα είναι έρημα
θάβω στην άμμο μαύρα κουτιά
αλίμονο κανείς δεν έλυσε το αίνιγμα
τι σημασία έχει όμως πια

Έτσι κι αλλιώς δεν κάνω πια όνειρα
είμαι αργός και το ρεύμα με προσπερνά
έτσι κι αλλιώς κοιμάμαι μέχρι τ΄ απόγευμα
ευτυχώς που ο θόρυβος δεν με ξυπνά