Γιόκα μου φοβάμαι
μην σ’ ακουμπήσω και σε μολύνω
καθώς θα προσπαθώ τη φρίκη ν’ απαλύνω.
Έτσι πως γίνανε όλοι νομίζω
πως θέλω χάδια για να σ’ αναγνωρίσω.

Γιόκα μου φοβάμαι
βγάλε τη μάσκα να σε φιλήσω
σαν στήλη άλατος εγώ να μην σ’ αγγίξω.
Και μην ξεχάσεις πως σ’ αγαπάω
όλη τη σκέψη μου μαζί σου την περνάω.

Γιόκα μου ζωγράφισε μου
κήπους, εκδρομές και καραβάκια
και βγάλε απ’ το μυαλό σου
αυτά τα πέτρινα χρονάκια.
Γιόκα μου ζωγράφισε μου
κήπους, εκδρομές και καραβάκια.

Γιόκα μου τις ζωγραφιές σου
φύλαγα στο πατάρι
τις κολλάω με μανία στο συρτάρι.
Στην εξώπορτα, σ’ όλους τους τοίχους,
στο κουδούνι που ποτέ του δεν χτυπάει.

Γιόκα μου φοβάμαι
βγάλε τη μάσκα να σε φιλήσω
σαν στήλη άλατος εγώ να μην σ’ αγγίξω.
Και μην ξεχάσεις πως σ’ αγαπάω
όλη τη σκέψη μου μαζί σου την περνάω.

Όλη τη σκέψη μου μαζί σου την περνάω.