Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου,
εσύ φανέρωσέ με
πες μου ποια αλήθεια με πονά
και παρηγόρησέ με

Πρώτη φορά του σήκωσε
γυαλί που αντανακλάει
ρυτιδιασμένο πρόσωπο
που σπάνια γελάει

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου,
εσύ φανέρωσέ με
πες μου ποια αλήθεια με πονά
και παρηγόρησέ με

Μες τη θαμπάδα του γυαλιού
τα μάτια του γουρλώνει
ο θυμωμένος μπόμπιρας
κλαίγοντας τον μαλώνει

Εσύ πήγες και μ’ έκρυψες
πίσω από τις ρυτίδες
και κάθε μέρα που κοιτάς,
ποτέ σου δεν με είδες
Παιδί πως με χαιρόσουνα
μα εγώ δεν μεγαλώνω,
όσο στα χρόνια με ξεχνάς
τον ύπνο σου στοιχειώνω

Ποιος είσαι εσύ τί θες εδώ
εγώ παιδιά δεν έχω,
τα κλάματά σου σκούπισε
πονάς και δεν αντέχω

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου,
εσύ φανέρωσέ με
πες μου ποια αλήθεια με πονά
και παρηγόρησέ με

Ποιος είσαι εσύ;
Εγώ είμαι η αλήθεια σου
Τι θες εδώ;
Εγώ και η καρδιά σου
Ποιος είσαι εσύ;
Εγώ είμαι τα θέλω σου
Τι θες εδώ;
Η λύπη κι η χαρά σου

Τι θες;
Φανέρωσέ με