Εκατό φορές σε πήρα
όμως δεν μου απαντάς
σαν την κάλπικη την λίρα
ο έρωτας που μου πουλάς.

Πες μου που γυρνάς τα βράδια, που γυρνάς,
στα σκοτάδια που νυχτοπερπατάς.
Δεν αντέχω, θέλω να μάθω
σε ποια στέκια ξενυχτάς.

Που γυρνάς τα βράδια, που γυρνάς;
ξένα χάδια, στο σώμα σου φοράς
κάπου κάπου λες πως μ’ αγαπάς,
όμως δε, δεν με ξεγελάς,
πες μου τώρα που γυρνάς.

Μοιάζουν με ταινία τρόμου
οι στιγμές που με ξεχνάς
και στον παραλογισμό μου
πάλι μυστικό κρατάς, που γυρνάς;

Πες μου που γυρνάς τα βράδια, που γυρνάς,
στα σκοτάδια που νυχτοπερπατάς.
Δεν αντέχω, θέλω να μάθω
σε ποια στέκια ξενυχτάς.

Που γυρνάς τα βράδια, που γυρνάς;
ξένα χάδια, στο σώμα σου φοράς
κάπου κάπου λες πως μ’ αγαπάς,
όμως δε, δεν με ξεγελάς,
πες μου τώρα που γυρνάς.

Δεν αντέχω να μην σε έχω
και να σε μοιράζομαι
επειγόντως να γυρίσεις
για να ζω χρειάζομαι.

Πες μου που γυρνάς τα βράδια, που γυρνάς,
στα σκοτάδια που νυχτοπερπατάς.
Δεν αντέχω, θέλω να μάθω
σε ποια στέκια ξενυχτάς.

Που γυρνάς τα βράδια, που γυρνάς;
ξένα χάδια, στο σώμα σου φοράς
κάπου κάπου λες πως μ’ αγαπάς,
όμως δε, δεν με ξεγελάς,
πες μου τώρα που γυρνάς.