Τα βραδάκια κάποιο αγόρι
σιγοπαίρνει τ' ανηφόρι
και με τρόπο πάντα στέκεται
στο σπίτι μου μπροστά

Πάντα με γλυκοκοιτάζει
μια γελάει, μια στενάζει
μα δεν είναι αυτά τα πράματα
που γίνονται σωστά

Κάθε βράδυ και χειρότερα
δεν είναι προκοπή
και μου κάνει κι όλας νόημα
πως θέλει να μου πει

Να πάω, να μην πάω
δεν ξέρω τι να κάνω
αλλά γιατί να πάω
αφού το εκατάλαβα
πως δεν τον αγαπάω

Να πάω, να μην πάω
πολύ θα 'χω σαστίσει
μα σκέφτομαι να πάω
γιατί μπορεί βρε μάτια μου
και να τον αγαπάω

Έτσι όπως επιμένει
τίποτ' άλλο δεν μου μένει
να καθήσω και μονάχη μου
να το καλοσκεφτώ

Γιατί έτσι κι όπως κάνει
πάει πιά να με τρελάνει
όλη η γειτονιά μας ένιωσε
και θα ρεζιλευτώ

Με τα τόσα σούρτα φέρτα του
δεν είναι προκοπή
και μου κάνει κι όλας νόημα
πως θέλει να μου πει

Να πάω, να μην πάω
δεν ξέρω τι να κάνω
αλλά γιατί να πάω
αφού το εκατάλαβα
πως δεν τον αγαπάω

Να πάω, να μην πάω
πολύ θα 'χω σαστίσει
μα σκέφτομαι να πάω
γιατί μπορεί βρε μάτια μου
και να τον αγαπάω