Να περπατάμε αγκαλιά
σε όλα τ’ ακρογιάλια που δεν είδα
μάγισσα η καρδιά που λαχταρά
να ’χει μια ζωή χωρίς πυξίδα.

Να τραγουδάμε όπως παλιά,
λόγια από τον κόσμο ξεχασμένα
όλα τα μικρά μας μυστικά βλέμματα
από μάτια αγαπημένα.

Με τη θάλασσα στα χέρια και δυο στάλες ουρανό
να μας βρίσκει κάθε πρωινό.
Τα δικά μας καλοκαίρια, μες στην έρημο αστέρια
να κερνάνε φως παντοτινό.

Να περπατήσουμε αγκαλιά,
μια στιγμή στου χρόνου τα λιμάνια
φτάνουνε μονάχα δυο φιλιά,
για της φαντασίας τα χαρμάνια.

Να τραγουδήσουμε ξανά,
λόγια που κανένας πια δεν ξέρει
ξέμπαρκοι θεοί και ξωτικά,
θα ‘ρθουν στη γιορτή να βρούνε ταίρι.